سایت بهداشت دبستان فارابی اهواز موضوعات بهداشتی دبستان فارابی اهواز نويسندگان دو شنبه 18 مهر 1395برچسب:, :: 23:24 :: نويسنده : بحرینی نژاد
آغاز طرح بینایی سنجی و تنبلی چشم کودکان
طرح سنجش بینایی کودکان پیش از سنین مدرسه گامی موثر برای تشخیص زودهنگام ناراحتیهای چشمی کودکان است که میتواند به پیشگیری از نابینایی یا کم بینایی کمک شایانی کند. این طرح چندین سال است که روی کودکان 3 تا 6 سال صورت میگیرد.طرح سنجش بینایی کودکان پیش از سنین مدرسه گامی موثر برای تشخیص زودهنگام ناراحتیهای چشمی کودکان است که میتواند به پیشگیری از نابینایی یا کم بینایی کمک شایانی کند. این طرح چندین سال است که روی کودکان 3 تا 6 سال صورت میگیرد. این سنین در اصطلاح سنین طلایی برای کودکان به شمار میرود چرا که بهترین سن برای پیشگیری و درمان مشکلات بینایی است و اگر دیر اقدام شود چه بسا یک عمر پشیمانی به دنبال خواهد داشت. گاهی والدین از پذیرفتن واقعیت طفره میروند و با گفتن این جمله که فرزند من سالم است، اهمیتی به مسائل کوچک نمیدهند. این در حالی است که گاهی چشم کودکی در ظاهر سالم است ولی در اصل از ضعف بینایی رنج میبرد ولی این مسئله نباید باعث نگرانی والدین شود بلکه میتواند زنگ خطری باشد تا آنها را نسبت به کودکانشان بیشتر متوجه سازد. به گفته پزشکان و متخصصان کودکان تا پیش از سنین مدرسه باید 3 بار تحت سنجش بینایی قرار گیرند: 1) 3 تا 4 ماهگی 2) 2 تا 3 سالگی 3) 5 تا 6 سالگی بهترین سن برای تشخیص و درمان بیماریهای چشمی سنین پیشدبستانی و پیش از 5 سالگی است و هرچه تشخیص آن به تاخیر بیفتد، درمان مشکلتر شده و میزان بهبود نیز کمتر میشود. انسانها به طور کلی 80 درصد اطلاعات خود را از محیط از طریق بینایی کسب میکنند و این مسئله در کودکان که تازه در ابتدای راه شناخت دنیای خود هستند، اهمیت بیشتری دارد. چشمهای تنبل و لوچ تنبلی چشم از شایعترین اختلالهای بینایی در کودکان است که اگر بموقع تشخیص داده و درمان نشود میتواند فرد را از یک یا هر دو چشم کمبینا یا نابینا کند، به طوری که درمان آن پس از 5 سالگی تاثیر بسیار اندکی داشته و پس از 7 تا 10 سالگی هیچ تاثیری نخواهد داشت. در واقع در تنبلی چشم مسیرهای بینایی مغز به اندازه کافی رشد نکرده و در نتیجه دچار اختلال میشوند و مغز تصاویری را که از چشم مبتلا میرسد حذف میکند. بنابراین کودک از چشم مبتلا استفاده نمیکند و فقط از چشم سالم برای دیدن بهره میبرد. این بیماری معمولا یکی از چشمها را درگیر میکند ولی بندرت در هر دو چشم هم مشاهده میشود و با عینک و لنزهای تماسی قابل درمان نیست. در سراسر جهان حدود 120 میلیون نفر به تنبلی چشم مبتلا هستند که این آمار در کشور ما به بیش از یک میلیون نفر میرسد. در این میان در آمریکا 1 تا 35 درصد از کودکان سالم و 4 تا 53 درصد از کودکان مبتلا به اختلالات چشمی از تنبلی چشم رنج میبرند. از عوامل ایجاد کننده تنبلی چشم میتوان به زایمان قبل از موعد، کموزنی کودک در زمان تولد، فلج مغزی، عقبافتادگی ذهنی، سابقه خانوادگی، انحراف چشم، آب مروارید مادرزادی، مصرف سیگار و الکل در دوران بارداری، نزدیکبینی، دوربینی و آستیگماتیسم اشاره کرد. بنابراین چون تنبلی چشم رتبه اول را در علل نابینایی و کمبینایی شامل میشود، تشخیص آن بسیار حائز اهمیت است. انحراف چشم یا لوچی از دیگر اختلالات شایع بینایی در کودکان است که عامل اصلی تنبلی چشم به شمار میرود. در چشم معمولی هر دو چشم به یک نقطه نگاه میکند، ولی در لوچی چشمها نسبت به هم یکسان نیستند به طوری که گاهی یک چشم به جلو نگاه میکند و چشم دیگر به سمت داخل، خارج، بالا یا پایین چرخیده است. این وضعیت گاهی ممکن است بین دو چشم عوض شود. در نتیجه لوچی دو نوع تصویر به شبکیه فرستاده میشود که سیستم بینایی تصویر چشم مبتلا را حذف میکند. کودک در ابتدا حالت دوبینی دارد و به دنبال حذف تصویر چشم مبتلا، چشم لوچ دچار تنبلی شده و کودک تنها از چشم سالم خود استفاده میکند.از دیگر اختلالهای بینایی که در سنجش بینایی میتوان آنها را تشخیص داد و به موقع درمان کرد به اختلالات انکساری چشم از قبیل نزدیکبینی، دوربینی و آستیگماتیسم اشاره کرد. در صورتی که یکی از چشمها مبتلا به عیوب انکساری باشد، تصویر تاری که ارسال میکند توسط مغز حذف شده و تنها از تصویر چشم سالم استفاده میکند که همین مسئله نیز باعث بروز تنبلی چشم میشود. البته این احتمال در کودکان دوربین بیشتر است. بیماریهایی که ذکر شد، همگی تهدیدکننده بینایی کودکان هستند و در صورت تعلل در درمان آن کاهش دید فرد حتی با عینک، لنز یا جراحی هم برگشتپذیر نخواهد بود. زنگ خطر! مراقبت باشید طرح سنجش بینایی کودکان که پیش از ورود آنها به مدرسه انجام میگیرد، یک طرح پیشگیرانه محسوب میشود که قادر است تعداد مبتلایان به عیوب چشمی را پیش از حاد شدن وضعیت آنها تشخیص دهد. اما در کنار این آزمایشها لازم است والدین هم آگاهی کافی نسبت به وضعیت کودک خود داشته باشند تا بتوانند با مشاهده علائم مشکوک هر چه زودتر در پی درمان مشکلات بینایی کودک برآیند. این علائم عبارتند از: 1) چشمانی که به داخل، خارج، بالا یا پایین چرخیده است 2) مالیدن مکرر چشمها 3) چرخش سر به منظور استفاده از یک چشم 4) خودداری از شرکت در فعالیتهایی که با رنگ، جزییات و دوربین سر و کار دارد 5) نگه داشتن متون به چشم در نزدیکترین مکان از حد معمول 6) سردرد 7) استفاده از انگشت در زمان خواندن خطوط 8) جا انداختن برخی کلمات در هنگام خواندن 9) مشکلات رفتاری؛ از آنجا که کودکان معمولا از کاهش دید خود آگاه نیستند و نمیتوانند آن را به والدین خود اطلاع دهند، لازم است والدین در شناخت این مسئله آگاه باشند. شنبه 17 مهر 1395برچسب:, :: 23:2 :: نويسنده : بحرینی نژاد
توصیه های بهداشتی ویژه اولیا و دانش آموزان
خانواده كوچکترين و اساسي ترين واحد اجتماعي است كه دانش آموز در آن متولد و تربيت و پرورش مييابد در اين ميان نقش پدر و مادر بسيار مهم و تعيين كننده است زيرا والدين اولين کسانی هستند که شخصيت فرزند خود را شکل می دهند . بنابراين آموزش والدين در خصوص مسايل تربيتي، بهداشتی و غیره موجب ميگردد كه آنان محيط مناسبتري براي رشد و شكوفايي استعدادهاي بالقوه فرزندان خود فراهم كنندو شاهد ارتقای سلامت آنان در جامعه باشند. مدرسه نیز محل يادگيري دانش و مهارتها و كسب نگرش هايي است كه فردرا در تمام زندگي همراهي نموده وتضمينكننده شيوه درست زندگي است .رشد و شكوفايي استعدادها و دستيابي به بالاترين سطوح فراگيري نيازمند برخورداري دانش آموزان از سلامت جسمی، روانی و اجتماعی مي باشد .لذا همانقدر كه كودكانمان را از نظر وسایل آموزشی برای ورود به مدرسه آماده می كنیم لازم است از نظر بهداشتی نیز مهیا كنیم، به ویژه آن دسته از كودكانمان را كه برای اولین بار به مدرسه می روند.والدین با توصیه نكات بهداشتی به كودكان خود و نظارت بر اجرای آن، نه تنها موجب حفظ سلامت فرزندانشان شوند بله به ارتقای سلامت جامعه نیز كمك كنند. به فرزندانمان بیاموزیم كه قوانین مدرسه را بشناسند و به آن احترام بگذارند *وسایل شخصی مانند لیوان و دستمال را هر روز به همراه خود به مدرسه ببرند ، برای نوشیدن آب در مدرسه از لیوان خود استفاده كنند.
*برای بهداشت فردی خود اهمیت قائل شوند . قبل از غذا و بعد از توالت دستهای خود را با آب و صابون بشویند.
*دندانهای خود را مرتب مسواک زده و حداقل دوبار در هفته استحمام كنند، موها و ناخن خود را کوتاه و مرتب نگه دارند، جوراب های خود را بطور مرتب بشویند و با ظاهری آراسته به مدرسه بروند ،.
*به تغذیه خود درخانه و مدرسه اهمیت بدهند و از مصرف مواد خوراكی كم ارزش مانند چیپس و پفك خودداری كنند و
*برای میان وعده از لقمه های خانگی ، میوه و خشکبار استفاده دکنند.
*اگر مواد خوراكی میان وعده را از بوفه مدرسه(پایگاه تغذیه سالم) تهیه می كنند، مواد خوراكی را بخرند كه دارای ب
سته بندی، مهر استاندارد، تاریخ تولید و انقضاء و نشانی محل كارخانه باشد.از فروشندگان دوره گرد اطراف مدرسه خوراكی نخرند.
*صبح ها قبل از رفتن به مدرسه حتماً صبحانه بخورند تا برای فراگیری درس ها انرژی داشته باشند.
*مسیر خانه تا مدرسه را یاد بگیرند و برای رفت و آمد از مسیرهای مستقیم استفاده كنند.در مسیر خانه به مدرسه و بالعكس، از صحبت كردن با افراد ناشناس و سوار شدن به خودروهای غریبه و مشكوك خودداری كنند.
*در هنگام عبور از عرض خیابان، از مكان های خط كشی شده یا پل عابر پیاده استفاده كنند..مدرسه را خانه دوم خود بدانند و آشغال خود را در سطل زباله بیندازند.
*خواب و استراحت كافی داشته باشند، شب ها زود و به موقع بخوابند تا بتوانند صبح ها به موقع از خواب بیدار شوند و با نشاط باشند.
*برنامه روزانه خود را طوری تنظیم كنند كه بتوانند حركات ورزشی انجام دهند.
*به منظور حفظ سلامت پاها از كفش مناسب سن و فصل استفاده كنند.
*اصول درست نشستن و درست ایستادن را رعایت كنند تا از بروز بدشكلی های اندام در آینده جلوگیری شود.
*اگر برای حمل كتاب های درسی از كوله پشتی استفاده می كنند، برای جلوگیری از صدمه به ستون فقرات، از كوله
پشتی كه در دو طرف بند دارند، استفاده كنند و وزن كوله را از ۱۵ـ۱۰ درصد وزن بدنشان سنگین تر نكنند.
*در برنامه های بهداشتی مشاركتی شركت كنند و با گروه های بهداشتی در مدرسه مانند بهداشتیاران همكاری نمایند.در صورت بروز هر گونه آسیب و صدمه در مدرسه به مربی بهداشت یا مسئولان مدرسه مراجعه كنند.
پيوندها
|
|||||||||||||||||
|